Wachters van de zee: vijf vuurtorens aan de Spaanse kust
Schoonheid, geschiedenis en panoramisch uitzicht vanaf vijf Spaanse vuurtorens
Van de Atlantische kust tot aan de Middellandse Zee zijn de vuurtorens van Spanje al eeuwenlang een leidraad voor zeevaarders. Vandaag de dag zijn het echte toeristische attracties geworden. De gebouwen vallen niet alleen op door hun maritieme functie, maar ook door hun historische, architectonische en landschappelijke waarde. Een van de meest emblematische is de Torre de Hércules (A Coruña), de oudste nog werkende Romeinse vuurtoren die op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Hij is naar schatting gebouwd in de tweede helft van de 1e of begin 2e eeuw en biedt een spectaculair uitzicht over de Atlantische Oceaan. In het Middellandse Zeegebied biedt de vuurtoren Faro de Formentera (Mallorca) een van de meest indrukwekkende uitzichten over het eiland. Gelegen op een klif van meer dan 200 meter hoog, is het een belangrijk punt voor wie door de Sierra de Tramontana wandelt. Deze vuurtoren, ingewijd in 1863, is een van de oudste. Veel vuurtorens zijn gerestaureerd om unieke ervaringen te bieden. Sommige vuurtorens, zoals de Faro de Cabo de Gata (Almería), in het hart van het natuurpark Cabo de Gata-Níjar, zijn dankzij de rijkdom van het zeemilieu rondom referentiepunten voor duiken geworden. Vanaf dit punt is het mogelijk om het beroemde “zeemeerminnenrif” Arrecife de las Sirenas te zien, waar in de oudheid monniksrobben leefden die door zeelieden voor mythologische wezens werden aangezien.
De Faro de Chipiona, in de provincie Cádiz, is met 69 meter de hoogste vuurtoren van Spanje en een van de hoogste van Europa. Je kunt tot aan het dakraam komen maar daarvoor moet je eerst wel 244 treden beklimmen. De vuurtoren werd gebouwd in 1867 en aan de voet ervan komen het water van de rivier Guadalquivir en de Atlantische Oceaan samen. De Faro de Maspalomas op Gran Canaria wordt omringd door de beroemde duinen van Maspalomas. Dit iconische kustmonument, dat 55 meter hoog is en voor het eerst werd verlicht in 1890 (toen het werd ingewijd) oriënteerde navigators die de routes tussen Europa en Amerika aflegden. Hoewel de toren nog steeds in gebruik is, is het mogelijk om het interieur ervan te bezoeken.